بازگشت به خویشتن

به نام خدا

ما آدم ها همیشه دنبال فرصت های تازه ایم. فرصت هایی که بتونیم تو اون فرصت ها به آرزوهامون برسیم. و دنبال اهدافی باشیم که همیشه  در انتظارشون بودیم. خیلی وقتها در حال گله کردن از شرایط فعلی مون هستیم و به خودمون میگیم اگر شرایطم یه طور دیگه چقدر میتونستم موفق تر باشم، آرامش داشته باشم، به خیلی چیزها که آرزوشو داشتم برسم. اما افسوس که این جور آدم ها در هر شرایطی که باشند راضی نیستند و انسان واقعا فراموشکار هست! این آدم ها هیچ وقت نمی تونند به موفقیت برسند یا به چیزهایی دست پیدا کنند که همیشه بهش فکر می کردند و جزئی از هدفشون محسوب می شد.

 اگر من الان یه مشکلی دارم که فکر می کنم مانع بزرگی برای رسیدن به اهدافم هست نباید در برابرش کم بیارم و ناامید از حال و امیدوار به آینده فقط بشینم و غصه بخورم و بترسم و اجازه بدم که مشکلاتم بر من غلبه کنند و اراده ام رو سست کنند. قبلا هم گفتم ترس از مشکلات و فرار از اونها نه تنها مسئله ای رو حل نمی کنه بلکه باعث قدرت گرفتن بیشتر اونها می شه. قدرتی که ما با ضعفمون بهش میدیم. قدرت دشمن در ضعف ماست! در ترس ماست!

تنها راه حل، ایستادن و مقاومت کردن هست. اگر الان نتونیم در برابر سختی و مشکلات مقاومت کنیم و خودمون را از اسارت ترس و ضعف روح در نیاریم مطمئن باشیم در هر شرایط دیگه ای هم که باشیم باز هم موفق نخواهیم بود و به اهدافمون نخواهیم رسید.

باید در مقابل سختی های مسیر زندگی مقاوم بود و صبور. یکی از چیزهایی که باعث بزرگ شدن روحمون میشه صبر و پایداری هست. وقتی صبرمون بره بالا روحمون بزرگ میشه و وقتی روح بزرگ شد مشکلات به همون اندازه کوچیک می شوند و اهداف، بلند و متعالی. و اینجاست که دیگه هیچ چیز نمی تونه یه روح بلند که با یه هدف متعالی عجین شده رو از پا دربیاره. حتی اگه اون یک چیز، شقی ترین آدم های روی زمین باشند!

گاهی به خودم میگم که خوش به حال مردم فلسطین که خداوند اونها رو انتخاب کرده برای اینکه با پست ترین و شقی ترین آدم های روی زمین مبارزه کنند. باید برای مردم غزه دعا کرد که خداوند مقاومتشون رو زیاد کنه. برای رهایی مردم غزه دعا نکنیم بلکه برای نابودی اسرائیل دعا کنیم! دعا کنیم مردم غزه آزاد بشن اما آزادی همراه با آزاده گی. برای مقاومت مردم غزه دعا کنیم.