بازگشت به خویشتن

به نام خدا

در باورم نمی گنجد که اینقدر نوع نگاهم عوض شده باشد! گاهی می اندیشم نکند اشتباه کنم و آینده ام را نابود سازم. عقلم می گوید کمی افراط می کنم اما دلم جور دیگری را می پسندد. نمی دانم دنبال دلم باشم یا عقلم!

خیلی سخت است آدم بین دو راهی دل و عقل بماند چون هر کدامشان دلایل منطقی خود را دارند و این توئی که باید تصمیم بگیری. فکر میکنم من باید بین خوب و خوب تر یکی را انتخاب کنم. وقتی با خودم به مشورت می نشینم می گویم آن راهی را انتخاب کن که خدا راضی تر است. فرقی نمی کند راه دل باشد یا عقل. و این گونه انتخاب، قطعا صحیح است. اما مشکل جای دیگری است!!  ای کاش خدا را می شناختم. ای کاش کمی یقین داشتم. مشکل خیلی از ما آدم ها از آنجاست که تردید داریم و هنوز به یقین نرسیده ایم...