بازگشت به خویشتن

به نام خدا
رمضان که می آید نمی دانم خوشحال باشم یا نگران!  در واقع هر دو احساس را دارم. همیشه دلم می خواست بیشترین استفاده را از این ماه ببرم اما کمترین سود را برده ام! علتش هم بار زیاد گناه و غفلت از حضور خدا بوده که حرکتم را در این ماه مبارک کند کرده است و حجابی بر روی دیدگانم قرار داده است. رجب و شعبان فرصت مناسبی بود برای آماده شدن برای این ماه. خوشا به حال آنهایی که توانستند بهره های لازم را از آن فرصت ها ببرند و اکنون با روح و جان و جسمی آماده به استقبال رمضان می روند.
رمضان را باید در چیزی فراتر از نخوردن درک کنم. باید در این ماه بزرگ شوم حداقل سعی خودم را بکنم بقیه اش با خداست. خداوند حتما هدایت می کند کسانی را که به دنبال هدایتند.

التماس دعا