بلند پروازی

بازگشت به خویشتن

[ و به فرزند خود حسن ( ع ) فرمود : ] پسرکم چهار چیز از من بیاد دار ، و چهار دیگر به خاطر سپار که چند که بدان کار کنى از کرده خود زیان نبرى : گرانمایه‏ترین بى‏نیازى خرد است ، و بزرگترین درویشى بیخردى است و ترسناکترین تنهایى خودپسندى است و گرامیترین حسب خوى نیکوست . پسرکم از دوستى نادان بپرهیز ، چه او خواهد که تو را سود رساند لیکن دچار زیانت گرداند ، و از دوستى بخیل بپرهیز ، چه او آنچه را سخت بدان نیازمندى از تو دریغ دارد ، و از دوستى تبهکار بپرهیز که به اندک بهایت بفروشد ، و از دوستى دروغگو بپرهیز که او سراب را ماند ، دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند . [نهج البلاغه]

ارسال شده توسط در 87/4/10:: 12:24 صبح

به نام خدا
سنگ بزرگ علامت نزدن است. در زندگی ام همیشه دلم میخواست سنگ های بزرگ بردارم. یا در افکارم و یا در عملم. کمتر پیش می آمد که به همه جوانب یک کار نگاه کنم بعد تصمیم بگیرم. همین ها باعث شد که شکست ها و نرسیدن های زیادی در زندگی داشته باشم. شاید بیش از حد بلند پرواز بودم، در هر زمینه ای که فکرش را بکنید. اما تجربه هایم، خیلی چیزها به من یاد داد . حس میکنم دارم می فهمم!!
بلند پروازی ، همیشه هم خوب نیست. گاهی وقتها ، ضربه های محکمی که از این آرزوها به آدم وارد می شود غیر قابل جبران هستند.

کلمات کلیدی : نظر

بازگشت به خویشتن

بلند پروازی

درباره

صفحه‌های دیگر

لینک‌های روزانه

پیوندها

لیست یادداشت ها

آرشیو یادداشتها