بازگشت به خویشتن

به نام خدا

چرا ؟

چرا رفتارهای نادرست دیگران را - حتی اگه در ظاهر جزئی باشه - خیلی زود متوجه میشیم اما اشتباهات و رفتارهای ناردست خودمون را – حتی اگه خیلی بزرگ باشه – به این زودی ها و به راحتی متوجه نمیشیم ؟

شاید چون اونا رو می بینیم اما خودمون را نه ... شاید چون متوجه نگاه خدا به اونا میشیم اما نسبت به خودمون نه ... یا شاید هم معتقدیم که نادرست بودن یه رفتار فقط در مورد دیگران صدق میکنه !

چرا بیشتر ما آدم ها در مورد همه چیز به سرعت اظهار نظر میکنیم اما در مورد خودمون و شخصیتمون نه...


چقدر ؟
چقدر به خدا یقین داری وقتی کاری رو بهش واگذار میکنی ؟ تا حالا خوب به این موضوع فکر کردی؟
چقدر به خدا توکل میکنی وقتی میخوای کاری رو شروع کنی و انجام بدی؟
چقدر راضی هستی از اونچه که خداوند برات تصمیم میگیره وقتی ازش کمک میخوای  ؟
چقدر این سوال ها مفیدن ؟!