بازگشت به خویشتن

به نام خدا

گاهی حس میکنی بقیه آدمها جور دیگری نگاه میکنند که زیبا نیست، چیزهایی را ارزش میشمارند که ارزش ندارند...

حس میکنی توجه ها رنگ باخته اند.. معرفت ها از میان رفته اند و رفاقت ها تا جایی دوام دارند که نیازی هست..

رنج میکشی، گمانت بر این است که باخته ای .. اعتمادت را ... زیبا نگریستنت را ... حکیمانه اندیشیدنت را ... و باز رنج میکشی

این حس هرچند درست .. اما از یاد نبر که که تو خودت یکی از آن همه ای ... یکی از همان ها که پینه های رنج بر دلت بسته اند و سختش کرده اند...