بازگشت به خویشتن

به نام خدا
احساس خوب و شیرین و فوق العاده ای است وقتی برای دیدن نتایج کارشناسی ارشد ، وارد سایت سازمان سنجش شوی ، روی "کارنامه اولیه آزمون تحصیلات تکمیلی"  کلیک کنی، شماره پرونده و سایر مشخصات را وارد کنی و بعد ببینی که با رتبه 60 مجاز شده ای ! آن هم در رشته کامپیوتر و گرایش نرم افزار که از همه گرایش ها سخت تر و قبول شدنش خیلی هم راحت نیست. ولی تو توانسته ای با رتبه تقریبا خوبی قبول شوی .
 و من این احساس خوب را تجربه کردم! با رتبه 60 در رشته نرم افزار قبول شدم!
ولی می دانید چه چیزی جالب تر و قشنگ تر و هیجان انگیزتر از این احساس خوب است ؟ اینکه همه آن لحظه ها را در خواب بوده باشی و در یک لحظه با صدای دلنشین مادر از خواب بیدار شوی که "دخترم بیدار شو ،دیرت شده ، باید بروی!" .
و اینجاست که متوجه می شوی بعضی رویا ها چقدر شیرین اند و در عین حال چقدر کوتاه! اگر خودت هم نخواهی بیدار شوی، بالاخره لحظه ای می رسد که بیدارت می کنند - هر چند دلت بخواهد برای همیشه در آن رویا باشی- شاید آن لحظه خیلی دیر باشد و رویاهایت تو را از همه چیز بازداشته باشند.
دعا کنیم قبل از اینکه دیر شود از خواب بیدار شویم.

به نام خدا
امروز را با حسی متفاوت گذراندم ...بگذریم...
همیشه از یک بعدی رشد کردن می هراسیدم . از اینکه فقط علمم زیاد شود اما عملم نه .. از اینکه علمم زیاد شود اما زهدم نه .. از اینکه به یک جنبه وجودی ام بیشتر توجه کنم و جنبه های دیگر را به فراموشی بسپارم.
ایمان ، علم ، سیاست ، فرهنگ ، هنر ، مبارزه ، اخلاق و ... همه و همه جنبه های مختلفی از انسانی است که زندگی اجتماعی دارد. می توان همه اینها را در کنار هم جمع کرد؟!
نمی دانم کامل بودن انسان را چگونه معنا کنم! شاید هم می دانم اما ظرفیت درکش را ندارم!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*بعضی وقتها مثل الان، دلم می خواهد درباره موضوعی بنویسم اما توانایی بیانش را ندارم یا بهتر بگویم نمی توانم مفهوم آنچه را که می خواهم برسانم! پس بهتر است سکوت کنم !
*وبلاگ من هم یک بعدی دارد پیش می رود!

به نام خدا
دیده فرو بسته ام از خاکیان ….
تا نگرم جلوه افلاکیان…
شاید از این پرده ندایی دهند...
یک نفسم راه به جایی دهند...
آب بزن چشم هوسناک را …
با نظر پاک ببین پاک را...

به نام خدا

به نام خدا

فکر کردن ...
از اون آدم هایی هستم که خیلی فکر می کنم خیلی زیاد . مطمئنم اگر افکارم درست هدایت می شد و به جای اینکه به خزعبلات فکر کنم، درست فکر میکردم و فکر درست می کردم الان  یه فیلسوفی ، دانشمندی ، نویسنده ای چیزی می شدم؛ یا حداقل اینی که الان هستم نبودم.
چیزی که بیشتر آزار دهنده اس اینه که خیلی از این فکرها پایه و اساس درستی نداره و شاید هیچ وقت به واقعیت نرسن ، اما من رو درگیر یک سری مسائل میکنه که فقط باعث اتلاف وقت و از دست دادن فرصت های بازنگشتنی جوونی ام میشه.
الان هم فقط میخوام به خودم هشدار بدم. هشداری که باعث بشه به خودم بیام و لحظه های ناب زندگی ام رو به خاطر اشتباهاتم و غفلت از حضور خدا ، از دست ندم.
مشکل من اینه که هنوز نفهمیدم که همونقدر که اعمال آدم ها میتونه اونها را به فساد و تباهی بکشونه؛ فکرهای نادرست ، فکرهای از قبل فکر نشده ! و فکرهای بیخود ( الکی! رویایی! و ... ) ، حتی اگه در عمل هم پیاده سازی نشن، همونقدر میتونن آدم را به فساد و انزوا! بکشونن.
یه مشکل دیگه که من و امثال من داریم، اینه که خدا رو فقط بیرون وجودمون و جایی در آسمان ها تصور میکنیم! ای کاش وقتهایی که دارم فکرهای بیخود میکنم حضور خدا را در لحظه لحظه افکارم حس می کردم.
ای کاش خدا را جدای از وجودم نمی دیدم.
الان می فهمم که چرا میگن تو نماز چشماتون را نبندین! چون وقتی چشمها رو می بندیم ، خدا رو خارج از وجودمون تصور می کنیم و کسی رو عبادت می کنیم که جزء وجودمون نیست.
(دیگه دارم میرم تو عرفان و فلسفه و این جور چیزا !! ...  بیخیال می شویم! )

دعا کنید برای همه مون ... برای اینکه خوب فکر کنیم ،خوب زندگی کنیم و در انتها خدا را خوب ملاقات کنیم.
یک بازگشت زیبا ............................................................................

به نام خدا
بعضی ها عادت کرده اند که مدام انتقاد کنند. اصلا روحیه انتقادی و معترض آنها از
دور هم نمایان است.برایشان اصلا مهم نیست که از چه چیز انتقاد می کنند ، کجا و
چگونه انتقاد می کنند و اصلا چرا باید انتقاد کنند ، فقط می خواهند همیشه حرفی
برای گفتن داشته باشند و هر مسئله ای در اطراف می تواند به راحتی سوژه این افراد
شود!
انتقاد که به خودی خود بد نیست این بعضی از ما آدم هاییم که وقتی جایگاهش را نمی
شناسیم، بدش میکنیم.
هر فردی با توجه به میزان اطلاعاتی که دارد ، انتقاد می کند. گاهی اوقات فردی نوع
انتقادش و اوج اعتراض اش نسبت به موضوعی ، به سبب اطلاعات کمی که دارد ، چند تا
فحش و بدو بیراه  است و تمام . و گاهی هم
فردی با توجه به پشتوانه اطلاعاتی محکمی که دارد به صورت کاملا منطقی و قابل قبول
انتقاد می کند. ( حالا کار نداریم این انتقاد ها چقدر موثر هستند!) .
و گاهی هم این وسط افرادی هستند که نه مثل گروه
اول منتقدین کم اطلاع اند و نه مثل گروه دوم پر اطلاع! این ها نه خوب می توانند
دفاع کنند نه خوب انتقاد کنند ولی خوب می توانند همه چیز را زیر سوال ببرند. و
دیگر مفهوم انتقاد در لابلای حرف هایشان معنی ندارد. اینجاست که انتقاد بد میشود.
(قابل توجه خودم!)