به نام خدا

سلام

اين دغدغه فقط مربوط به شما نيست مربوط به همه هست.

يه مقداري از اين ترس تقصيره خودمونه يه مقداريشم تقصيره جامعه فرهنگي و مسئولين فرهنگي كشورمونه.

ببينيد ما بايد يه نگاهي به خودمون بندازيم ببينيم قبل ماه رمضون چقدر خودمونو براي رسيدن به اين ماه آماده كرديم. اصلا چيكار كرديم توي رجب و شعبان. يكي از اساتيد دانشگاه ما رجب و شعبان هر سال رو هم روزه مي گيره مي پرسيم چرا؟ مي گن مي خوام طعم گرسنگي و تشنگي رو بچشم كه ديگه تو ماه رمضون به فكر تشنه بودن و .. نباشم فكرم جاي ديگه اي باشه. دوما چقدر برنامه شخصي زندگيمون توي ماه رمضون تغيير مي كنه؟ منظور برنامه عبادي زندگيمون هست. هيچي. در صورتيكه امام خميني سال هاي نزديك و پس از انقلاب موقع ماه رمضون هيچ ديداري نداشتند، حتي باسياسيون حتي با مردم و فقط خودشونو حبس مي كردند توي خونه و مسجد براي استفاده از ماين ماه. خوب اين از جنبه شخصي

اما طرف ديگه مسئولين فرهنگي مملكتن. تا وقتي كه به خاطر فعاليت هاي عظيم فرهنگي !!! آقايون ما ماه رمضون رو باسريالاش و خوردني هاش يادمون بياد اين ماه رمضون برا ما اون ماه رمضون نمي شه؟

مي شه؟؟؟؟؟؟؟؟

به هرحال در اين موضوع دغدغه داشتن از نداشتن بهتر است ولي ... .

راستي من توي وبلاگم يه مصاحبه انجام دادم با تهيه كننده مستند شوك خوشحال مي شم اگه:

1- قدم رنجه فرموده سري به وبلاگم بزنيد و اينو بخونين

2- لينك اين مطلب رو توي وبلاگتون قرار بدين

3- توي بخش لينك هاي وبلاگتون لينك منو هم قرار بدين

البته شرمنده ام که اينقدر پر رو هستم

ولي من پيشاپيش لينک شما رو توي وبلاگم قرار دادم مي تونين ببينين.

التماس دعا

خدانگهدار