سلام به همه خواهر وبرادر هاي عزيزم . خيلي سخت که ادم اينقدر مثل من مورد بي ميلي و کم لطفي خانوادش قرار بگيره . اما اينجاست که با تمام وجود خداوند راحس خواهيم کرد و بايد بهش پناه ببريم.دوتا حديث رو تو نهج البلاغه ديدم که اونا رو براتون نقل مي کنم شايد بتونه مشکل گشاي هممون باشه اگر خدا بخواهد . البته به طور ناقص در ذهنم مونده 1. حضرت علي (ع) فرمودند. اگر تمام عالم خالي از سکنه بود باز احساس تنهايي نمي کردم چون خدا را دارم 2. در حديث ديگري مي فرمايد. براي ان چيزي که تلاش کردي و به ان دست نيافتي ، از ان چيزي که هستي نگران نباش . اميد انکه خداوند متعال خير دنيا و اخرت را نصيب همه ي ما بگرداند. التماس دعا