بازگشت به خویشتن

به نام خدا

خیلی سخت بود. حسابی با خودم کلنجار رفتم تا توانستم.اغلب در افکار خودم تصور می کردم که توانایی اش را ندارم یا بهتر بگویم صبر و تحملش را ندارم. نمی دانم از حسادت بود یا خودخواهی یا ترس و نگرانی. اما امروز تصمیم گرفتم که این حصار را بشکنم و بی شک اگر خدا یاری ام نمی کرد هرگز نمی توانستم. خدا شرایط را طوری برایم قرار داد که بتوانم به او اعتماد کنم و  بر نفس خودم -در این زمینه خاص-  غلبه کنم.

اکنون نیز احساسی دارم متفاوت! و اطمینان دارم که خدا تنهایم نخواهد گذاشت و حکمتی نهفته است در ورای همه آنچه بر من روی می دهد. اندکی صبر .... سحر نزدیک است ....